Wat is normaal?.
Wat is normaal, een interessant gegeven, wat voor sommige een kip en het ei discussie is. Dit wordt door anderen gebruikt om de sociale hiërarchie uiteen te zetten, vaak gemotiveerd uit een vorm van neerwaartse sociale identificatie, maar wat is het nu eigenlijk?
De term normaal, afgekort, de norm, geeft eigenlijk aan hoe we hem hanteren. We pakken als maatschappij het gemiddelde (sociaal bekend/geaccepteerd) gedrag en/of mate van functioneren, of een staat van zijn, en beschouwen dat als de norm.
Je kunt het zien als een spectrum, of een band breedte, van wat we normaal of acceptabel vinden. Dat bestempelen we dan vervolgens als normaal.
Mensen zijn van nature kudde dieren, en verzot op sociale hiërarchie en overzicht. Mensen met autisme hebben een grotere behoefte aan overzicht, waar het hem vaak op fout gaat, is vanuit waar de drang naar overzicht vandaan komt. Vanuit autisme vaak om duidelijkheid te hebben, voorspelbaarheid. Bij mensen zonder autisme speelt dit ook in zekere mate, maar dan heeft het vaker het venijn om zichzelf sociaal op de borst slaan, Afkeurend richting anders georiënteerde mensen gedragen, of zichzelf verheven voelen. Wat vaker voortkomt uit een affirmatie die men zoekt, voor waardering van nomen, waarden en prestaties die eigen zijn. Middels een bekrachtiging vanuit neerwaartse sociale vergelijking.
Er zijn natuurlijk altijd zaken zijn die ten aller tijde verwerpelijk zijn en horen te blijven. Toch is hoe we als maatschappij de grens en het concept van wat we als normaal beschouwen, Ook verschillend onder de demografische lagen binnen de samenleving. Op individueel niveau komt dit bij mensen voort uit ontwikkeling, maar ook de normen en waarde, die we mee krijgen of vormen tijdens onze ontwikkeling en opvoeding; Maar ook een gebrek daarin, waarop wij onze eigen standaard van de norm menen te bepalen. Ook spelen er biologische invloeden mee, waarin we in zekere maten ook gevoelig moeten zijn voor bepaalde input. Ook zijn er inhoudelijke verschillen van wat normaal is tussen diverse culturen. Maar ook de tijdgeest speelt een factor in de steeds veranderende visie van wat normaal is.
Normaal vanuit autisme en hoe wij dit ervaren, maar ook hoe mensen met autisme worden ervaren, is een heel ander verhaal! Vanuit autisme en de interactie die we hebben met de wereld, maar ook de wereld met mensen met autisme, dit kan soms op een eeuwige twist lijken. Die ik vanuit mensen met autisme beter begrijp, dan vanuit mensen zonder autisme. Als advies naar mijn mede autisten zou ik adviseren om je verwachtingen naar de neurotypsiche wereld te temperen.
Een twist waarvan ik hoop dat men vanuit de behandelkant kan inzetten op deze te ontkrachten. Door mensen met autisme, mee te geven dat ook zij er mogen zijn, en dat het gegeven normaal een relatief beperkte zienswijze is. Het leven is met autisme al moeilijk zat voor velen en dat zonder ook nog eens de omgeving zijn stempel van goedkeuring of afkeuring loopt te geven. Erger nog is als iemand met autisme deze spreekwoordelijke stok zelf ten handen neemt en begint te twijfelen aan zichzelf. Veel problemen die we vaak hebben vanuit autisme, komen immers voort vanuit onze interacties met mensen. Als de omgeving daar dan afwijzend en ronduit giftig op reageert, kan dit zeer schadelijk zijn voor je zelfbeeld, zekers als dit toch al kwetsbaar is vanuit je problematiek en/of voorgeschiedenis.
Het gegeven normaal wordt vaak gebrekkig gehanteerd, en kan ook gebruikt worden om afkeuring uit te drukken. Of als wapen in communicatie gebruikt worden om afkeuring van de persoon zelf te bewerkstelligen. Minder evident is het dat de term sociaal gezien. Door kwaadwillende ook nog wel eens gebruikt wordt in een vorm van gaslighting; Dit om de persoon te laten twijfelen aan zichzelf, of Iemand in de volksmond simpelweg voor gek te verklaren.
Dit laatste is iets waar mensen met autisme vaak slecht mee overweg kunnen. Vaak zijn ze vanuit autisme verminderd sociaal weerbaar. Of missen ze de sociale context om er een gepaste tegen reactie te geven, Ook kan een afwijkende prikkelverwerking je hier kwetsbaarder in maken.
Beter om mensen met autisme hiertegen wapenen. En indien mogelijk te werken aan een positief zelfbeeld en mee te geven dat normaal een beperkte en eveneens een gebrekkig bekrompen concept is. Zorg dat mensen met autisme vertrouwen in hun eigen kunnen krijgen, dat ze mogen twijfelen, maar ook de tijd kunnen nemen. En dat besef soms later komt dus dat een eventuele response vanuit henzelf ook zijn tijd mag vergen en je die mag nemen.
Bouwen aan een positief zelfbeeld, en nadruk leggen op positieve aspecten, maar ook je jezelf zelf mogen zijn, is fundamenteel recht, ook voor mensen met autisme of welke neurodiversiteit dan ook.
Normaal is waar er veel van is, of wat de meerderheid meent op te leggen in normen en waarde aan de wereld.
Wat is neurodiversiteit.
Neurodiversiteit verwijst naar de erkenning en acceptatie van de diversiteit in neurologische functies en neurologische verschillen tussen individuen. Het concept van neurodiversiteit benadrukt dat verschillende neurologische variaties, zoals autisme, ADHD, dyslexie, en andere neurologische eigenschappen, niet per se afwijkingen of stoornissen zijn, maar eerder intrinsieke kenmerken van de menselijke diversiteit.
Neurodiversiteit is ook van invloed op hoe we de wereld ervaren en interpreteren, en eveneens ook hoe we problemen, uitdagingen aangaan of mee om weten te gaan.
Enkele belangrijke punten met betrekking tot neurodiversiteit zijn:
- Neurodiversiteit als een spectrum: Net zoals er diversiteit voortkomt in ras, en cultuur, seksualiteit et cetera. Is er ook diversiteit in neurologische bedrading. Mensen hebben verschillende manieren van denken, voelen en informatie verwerken.
- Het vermijden van pathologisering: Neurodiversiteit benadrukt dat het pathologiseren van bepaalde neurologische eigenschappen, zoals autisme of ADHD, schadelijk kan zijn en dat deze eigenschappen vaak positieve aspecten met zich meebrengen, zoals unieke perspectieven, creativiteit en talenten.
- Inclusie en gelijke kansen: Neurodiversiteit promoot de inclusie van neurodiverse individuen in alle aspecten van de samenleving. Het benadrukt de noodzaak van accommodaties en begrip om deze individuen gelijke kansen te bieden.
- Zelfacceptatie: Het bevordert de zelfacceptatie van neurodiverse individuen en het wegnemen van stigma en zelfstigmatisering, en eventuele vooroordelen binnen de maatschappij.
- Verschillende benaderingen: Neurodiversiteit impliceert dat er niet slechts één standaard van functioneren en zijn is, maar dat verschillende benaderingen en manieren van denken functioneren, en neurologische diversiteit voor de samenleving waardevol zijn.
Neurodiversiteit heeft aan bekendheid terrein gewonnen door de afgelopen jaren heen. Ook vanuit de behandeling kant zijn er grote namen, die dit positief op de agenda hebben gezet, Temple Grandin, Peter Vermeulen, Martine Delfos, halen dit in hun literatuur, maar ook toespraken regelmatig aan.
Toch is er nog een lange weg te gaan, en ook lijkt de wereld soms wat vermoeid, of afhouden er op te reageren, zelf denk ik dat steeds meer zaken vaak geclusterd worden voor allerlei dubieuze politieke redenen, je hoort tegenwoordig de term Woke veelvuldig vallen, deze stroming slaat met zijn politieke correctheid soms door, maar in de ogen van gesloten geesten is dit doorslaan effect sneller bereikt. De reden waarom ik dit benoem, is omdat ik neurodiversiteit een warm hart toedraagt en de potentie om niet in hokjes te denken in deze filosofie zie, we moeten er voor waken dat we niet te veel met andere belangen groepen op trekken die dezelfde doelstellingen lijken te hebben. De kans is ook dat we het risico lopen op ook hun door geschoten standpunten afgerekend worden. De neurodiverse beweging staat naar mijn inzien goed op zichzelf, en groepen van autisme tot aan ADHD doen er goed aan om hun eigen identiteit binnen de neurodiverse beweging te behouden.
Wel is het de vraag of we soms niet eerder een onderscheid zouden moeten maken tussen neurodiversiteit en neuro divergent, Want neurodiversiteit is eigenlijk van toepassing ook buiten de autismegemeenschap, en is vrij interpretabel naar ook de algehele menselijke populatie, Waar neuro divergent toch meer neigt naar echt de daadwerkelijke andere manier van informatie verwerking en bedraad zijn in de hersenen.
In de crux verwerken onze breinen informatie en ervaringen anders. Dat maakt ons anders, uniek, divers als een soort, niet meer, maar zeker niet minder, maar anders.